ปฎิบัติธรรมจากการฟังเสียง
สมถกรรมฐานนั้น มีหลาย “วิธี” นับไม่ถ้วนครับ
แต่มี “หลักการ” เพียงอันเดียว
คือการที่เอาสติจดจ่ออยู่กับอารมณ์อันเดียวโดยต่อเนื่อง
เช่นเอาสติ จดจ่อ รู้ลมหายใจเข้าออก รู้การเคลื่อนไหวร่างกาย
รู้คำบริกรรม รู้รูปกสิณ รู้เสียงกระดิ่ง
ทั้งหมดนี้มีผลอันเดียวกัน คือทำให้จิตไปจดจ่อกับอารมณ์อันเดียว
ผลก็คือความสงบสุขของจิต ที่ไม่ต้องร่อนเร่ตามอารมณ์ไปเรื่อยๆ เหมือนเด็กจรจัด
และถ้าจะพลิกการฟังเสียงกระดิ่งให้เป็นวิปัสสนาก็ทำได้ครับ
แต่ก่อนอื่นต้องแยกให้ออกเสียก่อน
ว่าเสียงกระดิ่งเป็นอารมณ์ปรมัตถ์ที่ถูกรู้ (เป็นรูป) จิตคือผู้รู้อารมณ์ (เป็นนาม)
จากนั้นก็ฟังเสียงกระดิ่งไป จะได้ยินเสียงที่มีระดับไม่คงที่
เริ่มจากเสียงที่ถูกเคาะ จนถึงเสียงครางกระหึ่มที่ต่อเนื่องมา จนแผ่วหายไป
เสียงทั้งหมดนั้นไม่คงที่ (อนิจจัง) เกิดขึ้นมาแล้วก็ดับไป (ทุกขัง)
เสียงไม่ใช่เรา (อนัตตา)
หากฟังเสียงกระดิ่งแล้ว จิตเกิดความยินดี ยินร้ายกับเสียงนั้นขึ้นมา
เช่นชอบใจ หรือรำคาญใจ ก็ให้รู้เท่าทัน จนกระทั่งจิตเป็นกลาง
แล้วรู้เสียงด้วยจิตที่เป็นกลางต่อไป
เสียงจะแสดงไตรลักษณ์ให้จิตรู้อย่างชัดแจ้ง
โดยคุณ สันตินันท์ (นามปากกาหลวงพ่อปราโมทย์ก่อนบวช)
เมื่อวันที่ 3 ส.ค. 2542
เว็บไซต์ Dhammada.net
เป็นเว็บไซต์ที่ได้รับการอนุญาตจาก หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม ให้สามารถดำเนินการถอดข้อความพระธรรมเทศนาในลักษณะข้อความสั้นได้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๕๓
ชี้แจงการรับกิจนิมนต์ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ที่นี่
สมัครเป็นสมาชิกเพื่อรับแจ้งข่าวสารและธรรมะทุกวันจาก Dhammada.net ได้ ที่นี่
ติดตั้ง Dhammada Application for Android ที่นี่
คู่มือการใช้งาน อ่านได้ ที่นี่
